Gladys Ferro

Een stuk over wimperlijm en blauw staal

Gladys Ferro
Een stuk over wimperlijm en blauw staal

Niets zo belangrijk als een eerste indruk. En al helemaal bij BV's en BN'ers en alles dat daar tussen valt. Dus wat doe je als Josje je een compliment geeft over je make-up skills? a) Vriendelijk lachen b) Dankjewel zeggen en een compliment terug geven c) Hyperventileren d) Een oog dichtplakken met wimperlijm? 

Of geboren zijn als Gladys Ferro en dan maar een combinatie van optie c en d. Want zo zijn we he... geweldig, awkward en onhandiger dan een blanke huisvrouw met een Ikea-catalogus. Dus flashback, april 2014 : Stijn en ik zijn aan het werk in zijn toenmalig salon in een concept-store op het hippe Zuid. Ik ben een blanke huisvrouw aan het schminken voor nen vrijgezellen. Compleet in "The Great Gatsby" thema (volgens haar) maar eigenlijk meer als Twiggy (volgens haren moodboard.) Cut-crease'ke derbij, individueel geplakte wimpertjes voor full-on poppen-oogskes en wimperlijm. Veel wimperlijm. Stijn is, zoals altijd, aan het blonderen. En deze keer zat er niemand minder dan Josje in zijn kappersstoel. Hij gecontreerd aan het werk, ikke half paniekerig wegens een wimpertje dat angstvallig niet wilde blijven plakken.

Dus terwijl ik met twee stress-vijverkes onder mijn armen een laatste beetje wimperlijm tussen een falsie en echte wimper probeer te wurmen, kijkt Josje plots op vanachter haar boekje. "Mooie make-up, echt gaaf." Huh, wat, waar?! Ik kijk 'er wat verward aan en plots lijkt de meest logische reactie om gewoon een beetje te hyperventileren. "Ja echt. Mooie wimpers ook." Josje blijft vriendelijk lachen en doet teken naar mijn blanke huisvrouw in full-on Twiggy-look. Ik blijf als de idioot die ik ben gewoon een beetje verder hyperventileren. Ondertussen is mijn blanke huisvrouw ook aan het hyperventileren. Niet wegens Josje, maar wegens het feit dat ik al 20 seconden die wimper lig aan te drukken met een teveel aan wimperlijm. Met als resultaat dat haar linkeroog nu dichtgeplakt zit. Goeien bal, Ferro. Goeien bal. Terwijl ik nu chirurgisch een linker-oog probeer open te krijgen (die wimperlijm is gelukkig gewoon een soort latex dat makkelijk loslaat) is Josje klaar met haar kleuring & brushing combo en zegt iedereen gedag en huppelt ze de deur uit naar haar volgende afspraak. En Stijn werpt me de "iets-terugzeggen-is-heus-niet-zo-moeilijk-zenne" blik toe. Sorry ik ben awkard... en in de zevende hemel. Josje van K-3 vind mijn make-up "gaaf"!

Zie hier mijn very happy en very opschepperige status van dat moment. (Verstandelijk ook het linker-oog-dicht-lijm fiasco eruit gelaten.) 

Fast forward naar 2 jaar later. Josje is nog steeds een trouwe Costa-ganger, Stijn blondeert er nog altijd op los. En ik ben nog altijd een beetje awkward. Josje word 30 en viert in de Verso. Stijn en ik zijn uitgenodigd en hij heeft de cadeau voorzien. Hij is net terug van een pruiken-cursus in Londen bij DE pruiken-maker van o.a Kylie Jenner en Beyoné, dus als grap had hij een blauwe, synthetische pruik ingepakt met een kaartje "de echte volgt nog". Wel de echte is er nog altijd niet, maar blijkbaar werd die blauwe pruik op zoveel enthousiasme onthaald dat ik een week later een app'je krijg van Stijn. "Josje, 18 uur, blauwe pruik, bring make-up for hairline"

Synthetische pruiken worden vaak machinaal gemaakt, met als gevolg dat de haarlijn en de scheiding er vaak zeer onnatuurlijk uitziet. Maar met een paar goede concealers, een killer-kapper die het op maat inknipt en wat geduld kom je echt een heel eind om het alllemaal wat geloofwaardiger te maken. Dus ik wandel het salon in, bij een makeup-loze Josje met een blauwe pruik op haar hoofd.  "Doe maar wat jij denkt dat werkt met dit haar." Make-Up loze Jos heeft er duidelijk meer vertrouwen in als ik. Op dat moment wandelt ook styling-guru Jody Van Geert binnen. "Ok, we moeten over 45 minuten in de auto zitten richting de Zoolander 2 premiere." 2014 Gladys zou beginnen te hyperventileren. 2016 Gladys hyperventileerd nog steeds maar kijkt Stijn ook gemotiveerd aan. "Aite, let's do this bitches."

Want wat ik overduidelijk mankeer in people-skills maken Stijn en ik samen driedubbel goed in presteren onder (tijds-)druk. De komende 45 minuten waren dan ook een waas. Haarlijnen werden vastgeplakt, scheidingen werden bijgewerkt met concealer en stiletto's werden vastgegespt. Er werd als bij wonder geen fond-de-teint gesmost op de all-white Elisabetta Francci outfit en een setje Dior wimpers werd geplakt zonder linker-oog-dicht-lijm fiasco. Op de klok 45 minuten later springt Josje de wagen in en is het racen naar de premiere. We hebben het gehaald. Ok, ademen, high fives, opruimen. Stijn en ik gaan bekomen in ons stam-frituur en Josje en Jody zijn ondertussen aan het slayen op Instagram en Snapchat. We zitten net aan onze frietjes terwijl de eerste notifications binnenkomen. Getagged in selfies, vragen in comments, mensen in mijn DM's met de vraag of het een pruik is of niet, mensen die het geweldig vinden en ook mensen die het niet zo geweldig vinden, mama Ferro die mailt om te zeggen dat ze Josje haar wenbrauwen zo schoon vind. En follower @marijecasablancas vind het leip. Awel ja, wij ook!

Wat volgde was een foto op de voorpagina van HLN, een volwaardige post op de Telegraaf, Peter van de Veire wijdde er een Instagram en een Snapchat aan, het stond in de Blik EN in TV familie. Stijn en ik re-grammen erop los en ik heb zowaar mijn eerste Instagram online staan met meer dan 100 likes, ik sta er wel niet mee op maar da's bijzaak. En met elke nieuwe foto die verschijnt word er nauwkeurig geanalyseerd door Stijn en mij. Geen kleurverschillen? Nee, ok. Te veel poeder? Nope. Te weinig droogshampoo? Nooit. Geloofwaardige haarlijn? Yes. We zagen dat het goed was en we gingen door met de volgende vrouw in ons leven te voorzien van matchende hair & make-up magic. En zoals alles in Vlaanderen en de rest van de Lage Landen waaide ook de "Blauw Staal mania" over. 

"Ziede nu wel dat die kei-chill is, de Jos? Gij moet altijd alles zo overdenken." Stijn geeft me de "ziede-nu-wel-dat-die-kei-chill-is" blik en ik kan officieel rustig ademhalen. En dan plots een app'je... "Hey Gladys, de manager van Josje hier. We zouden je graag willen booken voor een paar shoots. Kan ik je bellen?" 2016 Gladys staart glazig naar het scherm, begint te hyperventileren en springt dan een gat in de lucht. Stijn eet rustig zijn quinoa en geeft me een high five. "Ziede na wel sjoe... you aced it."